یلدا ستایش

واسه وبلاگ که نمیشه ترانه گفت فقط میشه به چیزایی تشبیهش کنی گاهی وقتا بعضی آدما مث من

که دلشون می گیره همه ی دلخوشیشون میشه خوندن نظرای دوسا و آشنا ها اونایی که

نمی بینی شون ولی دوسشون داری ناخواسته دوسشون داری فک می کنی بهت

فک می کنن ما آدما خیلی عجیب غریبیما همیشه بحث دوس داشتن که پیش

میاد کلی واسه هم قیافه می گیریم که نه من اصلانم خوشم نمیاد کسی

دوسم داشته باشه اصلانم مهم نیس که کسی دوسم نداره ولی اون

ته ته های دلمون وقتی میریم سر میز نیم می بینیم همش عشقه

همش داریم واسه اینکه دوس داشته باشیم دوس داشته بشیم

زندگی می کنیم یه جورایی میشه با وبلاگم زندگی

کرد تو رو خدا نخندید آره میشه منتظر یه نظر

خوب اصلا( مابا بدا کار نداریم چون بدی

وجود نداره.... اگه همه چی رو قشنگ

ببینی دیگه جایی واسه بدی نمی مونه )

اما من واسه دوستام که خیلی

دوسشون دارم ترانه میگم

شایدم یکی از اون دوستام

وبلاگ باشه

.................................

  غریبه ! ... غریب نوازم ...واسه ناز تو نیازم

می خوام از همین ترانه ....تا ستاره پل بسازم

بری اون بالا بشینی... منم این پایینا حیرون

تو خود ستاره باشی که تو ابر نمیشه پنهون

غریبه !... خودم میسازم... از تو بت... یا که یه معبد

یه الهه که...با خوبیش ... منو داره می کنه بد

یه مسیحا یی که کارش بشه مرده زنده کردن

بدمه با هر نگاهش به دل شکسته ی من

غریبه !...اینجا تو وبلاگ... یا که تو هرجای دیگه

پای قصه هات  می شینم... اینو قلبم داره میگه

توی این دوره زمونه کسی عاشق نمی مونه

تک توک دلی می بینی که یه خورده مهربونه

غریبه !...چراغ یادت تو دلم نمیشه خاموش

اگه وبلاگمو دیدی نظرت نشه فراموش